“เมื่อมีขโมยเข้าบ้านและมีท่าทีจะทำร้ายเรา แต่เราใช้ปืนยิงขู่เพื่อป้องกันตัวและให้โจรหยุดการกระทำ ถือว่าเป็นการกระทำโดยสมควรแก่เหตุและเป็นการป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมายจึงไม่มีความผิด แต่ถ้าขโมยวิ่งหนีแล้วเราวิ่งตามไปยิงเพื่อจะฆ่าด้วยความแค้น กฎหมายจะไม่คุ้มครองเพราะถือว่าทำเกินกว่าเหตุ…”
การป้องกันตัวนั้นจะสิ้นสุดเมื่อ “ภัยคุกคามนั้นไม่มีสภาพเป็นภัยคุกคาม” สิทธิที่จะอ้างการป้องกันตัวย่อมหมดไปเช่นกัน…
มาตรา 68
ผู้ใดจำต้องกระทำการใดเพื่อป้องกันสิทธิของตนหรือของผู้อื่นให้พ้นภยันตรายซึ่งเกิดจากการประทุษร้าย อันละเมิดต่อกฎหมาย และเป็นภยันตรายที่ใกล้จะถึง ถ้าได้กระทำพอสมควรแก่เหตุ การกระทำนั้นเป็นการป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมาย ผู้นั้นไม่มีความผิด
มาตรา 69
ในกรณีที่บัญญัติไว้ในมาตรา 67 และมาตรา 68 นั้น ถ้าผู้กระทำได้กระทำไปเกินสมควรแก่เหตุ หรือเกินกว่ากรณีแห่งความจำเป็นหรือเกินกว่ากรณีแห่งการจำต้องกระทำเพื่อป้องกัน ศาลจะลงโทษน้อยกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้สำหรับความผิดนั้นเพียงใดก็ได้ แต่ถ้าการกระทำนั้นเกิดขึ้นจากความตื่นเต้น ความตกใจ หรือความกลัว ศาลจะไม่ลงโทษผู้กระทำก็ได้
