การพักการลงโทษ คือ การปล่อยตัวนักโทษเด็ดขาดก่อนครบกำหนดโทษตามคำพิพากษาโดย อยู่ภายใต้เงื่อนไขการคุมประพฤติ ฝ่าฝืนจะถูกนำตัวกลับมาคุมขังในเรือนจำตามเดิม และถูกลงโทษทางวินัย
หลักเกณฑ์การพิจารณาพักการลงโทษ
- ความประพฤติ ความขยัน การทำงาน ความก้าวหน้าทางการศึกษา การทำความชอบให้ราชการ
- การได้รับการแก้ไข บำบัดฟื้นฟู พัฒนาพฤตินิสัยตามหลักสูตรราชทัณฑ์
- พฤติการณ์ก่อนมาต้องโทษ
- ความน่าเชื่อถือของผู้อุปการะ
- ระยะเวลาการคุมประพฤติ
- ความปลอดภัยของสังคม
- ประวัติการต้องโทษ
ใครจะได้รับพักการลงโทษ
- นักโทษเด็ดขาดที่จำคุกมาแล้วไม่น้อยกว่า 1 ใน 3 ของกำหนดโทษ
- นักโทษเด็ดขาดที่ จำคุกตลอดชีวิต และต้องรับโทษมาแล้ว ไม่น้อยกว่า 10 ปี
การพักการลงโทษกรณีปกติ จะพิจารณาตามชั้นของนักโทษ
นักโทษเด็ดขาดชั้นเยี่ยม อาจได้พักไม่เกิน 1 ใน 3 ของกำหนดโทษ
นักโทษเด็ดขาดชั้นดีมาก อาจได้พักไม่เกิน 1 ใน 4 ของกำหนดโทษ
นักโทษเด็ดขาดชั้นดี อาจได้พีกไม่เกิน 1 ใน 5 ของกำหนดโทษ
การพักการลงโทษกรณีพิเศษ
- พิจารณาตามคุณสมบัติ หลักเกณฑ์ ละวัตถุประสงค์ของโครงการ เช่น ค่าฟื้นฟูสมรรถภาพ และพัฒนาคุณภาพชีวิต โรงเรียนวิวัฒน์พลเมืองราชทัณฑ์
- นักโทษเด็ดขาดที่มีความชอบแก่ราชการเป็นพิเศษ เช่น สร้างชื่อเสียงให้กรมราชทัณฑ์ ช่วยเหลือราชการจนได้รับอันตราย
- นักโทษเด็ดขาดที่เจ็บป่วยร้ายแรงและชราภาพ
- นักโทษเด็ดขาดที่อายุ 70 ปีขึ้นไป